فاطمه (س)، نمونه‌ای کامل از سیاست مبتنی بر دیانت
با فرارسیدن فاطمیه اول و موضوعیت “شهادت” اول بانوی جهان اسلام، پرداختن به علت اصلی شهادت دخت گرامی رسول خاتم، که اجماع بزرگان شیعه و سنی بر این قول نبی مکرم (ص) مبنی بر خشنودی و خشم خداوند در گرو خشنودی و خشم فاطمه است، این ضرورت را اجتناب‌ناپذیر می‌کند که بر سیره این با فضیلت‌ترین بانوی هستی مطالعه دقیق صورت گیرد تا این حقیقت مکشوف شود که ذرات وجودی این دردانه خلقت، الهی و مالامال از ارزش‌های متعالی بوده و جان‌نثاری او در راه تعمیق و اشاعه فرهنگ نبوت محمدی (ص) بر حتی مخالفان او و خاندان عترت و طهارت پوشیده و انکارپذیر نیست.
حضرت فاطمه (س) که عصمت او به نص آیات قرآن مورد اتفاق اهل سنت است، با انتخاب اصلح در برگزیدن همسر و دفاع جهادی از امامت امام معصوم و جان فداکردن در راه استیفای حقوق امامت، این حقیقت را به اثبات رساند که برجسته‌ترین بانوی بهشتی، به جهت تلاش در تحقق اهداف عقیدتی خود، سیاسی‌ترین بانوی تاریخ با پاک‌ترین و خالصانه‌ترین روش‌هاست.
او، که الگوی 11 فرزند معصوم و مستجاب‌الدعوه خود است، اعتقاد رسول خاتم (ص) را در عمل اینگونه پی گرفت که منطقاً اگر اسلام و پیامبر او آخرین دین و فرستاده حضرت رحمان هستند، زمانی تا قیام قیامت خواهند ماند که با جریان سیال و فعال امامت پیوند یابند تا تلاش عملی برای حاکمیت آموزه‌های نبوی هیچ‌گاه از حرکت باز نایستد و فیض مستمر فیاض مطلق برای هدایت انسان‌ها حتی برای لحظه‌ای منقطع نگردد.
آن مظلومه شهیده با عمل خود، نشان داد که نبوت خاتم بدون امامت حاکم، قابل دوام نیست و برای حکومت امام منصوب خداوند، جهاد و جان دادن حتی بهترین بانوی خلقت قابل ارزش و توجیه است.
ولادت و شهادت نور دیدگان پیامبر، منحصر به زمان خاصی در تاریخ نیست. او، که در عمل مخلصانه خود خلاصه می‌شود، در هر زمان و مکانی که ارزش‌های مورد اهتمامش احیاء شود و مورد اقبال جوامع قرار گیرد، تولد دوباره می‌یابد و یا اگر نماد حیات او، که ولایت و امامت است، مورد خدشه قرار گیرد، قاتلان امروزی آن شهیده قابل رویت و شناسایی خواهند بود.
حوراء بهشتی و مظهر زندگی و زیست مطهر، بزرگ‌ترین سرمایه بشریت بهویژه بانوان جهان اسلام و به‌خصوص برای اهل ولایت است که عفاف و حجاب در تمام زوایای فعالیت‌های اجتماعی او، دستاوردی برجسته برای همه کنش‌گران عرصه‌های مختلف و از جمله برای دختران و بانوان ایران اسلامی است.
آیا با برخورداری از بی‌مانندترین سرمایه گرانسنگی همچون فاطمه(س)، مغبون آن جماعت و ملتی که به بی‌راهه روند و به جای سعادت، شقاوت را پیشه کنند و شقی شوند که تنها برای سعید شدن خلق شده‌اند، نیستند و آیا نتیجه این غبن، لعن دو جهان نیست؟!
منبع: بلاغ